Parch gruszy

Rozwojowi parcha jabłoni sprzyjają warunki wysokiej wilgotności względnej powietrza, zwilżenie i opady. Do infekcji liści gruszy dochodzi w warunkach zbliżonych jak w przypadku jabłoni, spełniających kryteria Millsa. Optymalne warunki termiczne to 17-23 st. C przy zwilżeniu liści utrzymującym się, co najmniej 9 godzin. Źródłem infekcji pierwotnych są porażone w poprzednim sezonie liście, leżące w sadzie lub jego otoczeniu lub grzybnia zimująca na porażonych pędach lub w pąkach, na której tworzą się zarodniki konidialne. Zarodniki te są przyczyną infekcji grusz. Objawy choroby występują na dolnej stronie liści, przeważnie wzdłuż nerwu głównego, początkowo, jako oliwkowe, potem – czarne, aksamitne, nieregularne plamy. Przy silnym porażeniu plamy zlewają się w większe skupienia. Na silnie porażonych zawiązkach owoców plamy są duże w kolorze od ciemnobrązowego do czarnego i mają regularne brzegi. Owoce rosnąc pękają w miejscu suchych, korkowatych plam tworząc głębokie szczeliny. W przypadku infekcji zachodzących późnym latem na zainfekowanych owocach uwidaczniają się małe, drobne, czarne plamki, które nie powodują pękania ich skórki. Na silnie porażonych wierzchołkowych częściach pędów początkowo tworzą się niewielkie uwypuklenia, które na skutek pękania kory zmieniają się w strupy.