Karaczan wschodni

Nazwa łacińska: Blatta orientalis

Dorosły osobnik osiąga długość 20–24 mm; ubarwienie ciemnobrązowe, niemal czarne; skrzydła samców zakrywają dwie trzecie odwłoka, skrzydła samic szczątkowe; mogą wspinać się po szorstkich, lecz nie gładkich, pionowych powierzchniach.

Karaczany są potencjalnymi nosicielami chorób, takich jak czerwonka, grypa żołądkowa, dur brzuszny i polio. Są wszystkożerne, a ich dieta obejmuje fermentujące produkty, brudne bandaże, włosy, wyprawioną skórę, pergamin, tapety, kał i żywność przeznaczoną dla ludzi. Ta ostatnia może zostać skażona poprzez przeniesienie czynników chorobotwórczych na ciele owada lub w jego odchodach. Fala zatruć pokarmowych w pewnym brukselskim szpitalu ustąpiła natychmiast po zwalczeniu infestacji B. germanica. Karaczany i ich odchody mogą powodować reakcje alergiczne, zwłaszcza u osób wrażliwych, np. astmatyków. Do ekspozycji może dojść drogą pokarmową lub oddechową wraz z drobinami materiału pochodzącego od karaczanów obecnymi w unoszącym się w powietrzu kurzu. Dodatkowo żywność może zostać skażona charakterystycznym dla karaczanów odorem, którego źródłem są ich odchody, wydzieliny gruczołów ślinowych/ odwłokowych lub martwe owady.