Pluskwy

Nazwa łacińska: Cimex lectularius

Ukłucia pluskiew mogą być źródłem ostrych podrażnień u niektórych osób, skutkując bezsennością, brakiem wigoru i apatią, zwłaszcza u dzieci. Intensywne żerowanie pluskiew bywa źródłem niedoborów żelaza u niemowląt. Ukłucia często wywołują twarde, białawe opuchnięcia. Cechy te odróżniają je od ukłuć pchły, która pozostawia ciemnoczerwoną kropkę otoczoną przez rumień. Ludzie różnie reagują na ukłucia pluskiew, a niektóre osoby nabywają na nie odporności. Być może istotniejsze jest jednak obrzydzenie, którego źródłem są te owady. Ekskrementy pluskiew pozostawiają charakterystyczne „piegi” w miejscach kryjówek, zaś ich gruczoły zapachowe pozostawiają w pomieszczeniach charakterystyczny odór kojarzący się z zapachem migdałów. Ponadto sama myśl o staniu się ofiarą tych stworzeń skłania większość ludzi do podjęcia natychmiastowych działań zaradczych. Pluskwy mogą również przyczyniać się do obniżenia ogólnego standardu życia, odstraszając osoby dbające o higienę i powodując, że pozostają w danym miejscu tylko ci mniej o nią dbający. Warto zauważyć, że istnieje wiele czynników sprzyjających utrzymaniu populacji pluskiew w dzisiejszych warunkach:

• współczesne techniki budowania, które ułatwiają migrację szkodników między sąsiadującymi budynkami;
• rozpowszechnienie centralnego ogrzewania, które umożliwia pluskwom całoroczne żywienie się i rozmnażanie;
• obrót używanymi meblami, sprzyjający rozprzestrzenianiu pluskiew.