Głownia pyląca jęczmienia

Wzrost grzybni rozpoczyna się wraz z kiełkowaniem zbóż, grzybnia z zarodka przerasta do kiełków, do siewek i rozwijając się międzykomórkowo podąża za szybko rosnącym źdźbłem. Na początku kłoszenia się jęczmienia, z pochew liściowych wydostają się ciemnobrunatne kłosy, w których poszczególne kłoski zamienione są w całości w ciemnobrunatną masę zarodników. Skupienia zarodników głowni pylącej w miejscu ziarniaków, w poszczególnych kłoskach, pokryte są początkowo szarobiałą osłonką, która następnie ulega rozerwaniu przez wiatr, deszcz lub wzajemne ocieranie się roślin. Odsłonięte zarodniki wysychają i są rozsiewane przez wiatr. Ze zniszczonego kłosa pozostaje najczęściej tylko osadka kłosowa. Poza zniszczeniem kłosa głownia pyląca wpływa niekorzystnie na rozwój rośliny, powodując ograniczenie krzewienia się i skarłowacenie. Pierwsze objawy można spostrzec po wykłoszeniu, w okresie kwitnienia. Porażone kłosy, wydostając się z pochew liściowych często pojawiają się trochę wcześniej niż zdrowe i łatwo je rozpoznać. Zniszczone i porażone kłosy sterczą pionowo, w porównaniu do zdrowych kłosów jęczmienia, są ciemnobrunatne, a kłoski zamieniają się w ciemnobrunatne skupienia zarodników grzybni. Zakażeniu grzybnią może ulec także zarodek w ziarnie.