Głownia źdźbłowa żyta

Na źdźble, liściach i wewnętrznej stronie pochew liściowych powstają początkowo ciemne, pasiaste uszkodzenia tkanki. Przetrwalniki zarodników mogą łączyć się na liściach, zajmując do 2/3 długości liścia. Później liście pękają, uwalniając przetrwalniki z czarnymi zarodnikami głowni. Chore źdźbła są wyraźnie skrócone i niekiedy skręcone, kłosy często pozostają wraz z ośćmi utkwione w górnej części pochwy liściowej, do tworzenia ziaren nie dochodzi. Przenoszenie zarodników następuje w materiale siewnym, obok tego, jako źródło infekcji może służyć także zakażona gleba. Porażone rośliny mają gorszą zimotrwałość. Wzmożone występowanie przy głębokim siewie (rośliny dłużej znajdują się w stadium zagrożonym infekcją).