Parch jabłoni

Patogen zimuje na opadłych, porażonych liściach. Rozwijające się w owocnikach worki z zarodnikami workowymi stanowią wiosną źródło infekcji pierwotnych. Na plamach rozwijających się w wyniku infekcji grzyb wytwarza zarodniki konidialne. Zarodniki te stanowią źródło infekcji wtórnych, które mają miejsce aż do końca sezonu wegetacyjnego. W wyniku porażenia na liściach i owocach a także na ogonkach liściowych, działkach kielicha, szypułkach owocowych rozwijają się charakterystyczne plamy. Początkowo są one aksamitne koloru oliwkowego, ale z czasem ciemnieją i stają się brunatno-czarne. Plamy są wyraźnie odgraniczone od zdrowej tkanki, zwykle są one okrągłe o wielkości od kilku do kilkunastu milimetrów średnicy. Przy silnych infekcjach plamy mogą zlewać się tworząc nieregularne rozległe skupienia zarodnikującej grzybni. Silnie porażone liście więdną, żółkną i opadają. Na owocach początkowo aksamitne oliwkowe plamy zmieniają się stopniowo w suche, czarne strupy. Porażone owoce ulegają często deformacji pękają i często opadają. Przy silnym porażeniu liści następuje redukcja powierzchni asymilacyjnej, często wczesna defoliacja powodująca osłabienie drzew, co wpływa na słabsze zawiązanie pąków kwiatowych, wzrost wrażliwości na przemarzanie i na porażenie przez patogeny kory i drewna. Na odmianach bardzo podatnych parch jabłoni może powodować nawet całkowitą utratę plonu.