Pchełki ziemne

Pchełka czarna o długości 2-2,5 mm, posiada jednolite czarne ubarwienie pokryw. Pchełka czarnonoga jest tej samej wielkości lecz bardziej płaska, o błyszczącym zabarwieniu od seledynowo niebieskiego do metalicznie zielonego. Pchełka falistosmuga jest długości około 2 mm, z czarnym przedpleczem, żółtymi paskami na pokrywach. Pchełka smużkowana jest największa (około 3 mm długości). Larwy wszystkich tych gatunków są brudnobiałe z ciemniejszymi plamami na stronie grzbietowej, osiągają długość do 7 mm. Na liściach i liścieniach rzepaku jarego widoczne są małe i okrągłe otwory, powstałe w wyniku wygryzienia przez chrząszcze. Silnie uszkodzone młode rośliny rzepaku przedwcześnie żółkną, zasychają i obumierają. Larwy pchełki smużkowanej żerują wewnątrz liści, tworząc miny. Larwy trzech pozostałych gatunków żerują na korzonkach, nie wyrządzając przy tym znacznych uszkodzeń. Istnieje możliwość pomyłki uszkodzeń powodowanych przez pchełki ziemne z objawami żerowania tantnisia krzyżowiaczka, gnatarza rzepakowca, pchełki rzepakowej oraz ślimaków.