Pleśń śniegowa zbóż

Pierwsze uszkodzenia ujawniają się już na jesieni. W lukach łanu znajdują się skręcone na kształt korkociągu siewki albo zdrobniałe rośliny, pokryte białoróżową, watowatą grzybnią. Wiosną, po stopnieniu śniegów, chore rośliny są pokryte pleśnią o barwie od brudnobiałej do jasnoróżowej, która przy słonecznej i wietrznej pogodzie znów znika. W zainfekowanych miejscach tkanki występują również czarno brązowe owocnie (otocznie). Porażone rośliny obumierają. Przeżywające rośliny zbóż mają jednak zahamowany wzrost, a ich kłosy często wytwarzają słabo wykształcone ziarna. Zarodniki z roślin chorych infekują ziarno zdrowych kłosów. Przenoszenie grzyba następuje przede wszystkim poprzez materiał siewny, może jednak także wychodzić z gleby, ponieważ patogeny potrafią przetrwać na resztkach pożniwnych.