Rak drzew owocowych

W cyklu rozwojowym grzyba wyróżnia się dwa stadia rozwojowe: doskonałe i niedoskonałe. W stadium doskonałym tworzą się kuliste, początkowo jasnoczerwone, następnie brunatno czerwone owocniki grzyba znajdujące się na zrakowaciałej, uszkodzonej korze drzew. Stadium niedoskonałe to zarodniki konidialne, które w skupieniach można zobaczyć na porażonych pędach. Zagrożenie tym patogenem występuje przez cały rok, ale największe jest jesienią w okresie opadania liści. Miejscem infekcji są wówczas rany po opadłych liściach. Grzyb może wnikać też przez rany po uszkodzeniach mechanicznych powstałych w czasie wykonywania zabiegów agrotechnicznych w sadzie, przez rany po uszkodzeniach mrozowych i gradowych, a także przez miejsca żerowania szkodników np. bawełnicy korówki. Grzybnia zimuje w porażonych tkankach roślin. Choroba atakuje wierzchnią warstwę kory młodych pędów, gałęzi oraz pnie. Kora jednorocznych pędów w miejscu porażenia brązowieje, zapada się i ulega nekrozie. Następuje „zaobrączkowanie”, co powoduje zamieranie pędu powyżej miejsca porażenia. Gdy infekcja postępuje, kora pęka, łuszczy się, a porażone drzewo ma ograniczoną zdolność pobierania wody i składników mineralnych. W obrębie rany wytwarza się tkanka kalusowa, która chroni przed atakiem patogenów. Zrakowacenia mają różną wielkość. Rak drzew owocowych może doprowadzić do zamierania drzew, grzyb niszczy nie tylko miękisz korowy, ale również drewno.