Septorioza plew pszenicy

Grzyb zimuje na resztkach pożniwnych, na roślinach porażonych w okresie jesieni, a także w okrywie owocowo-nasiennej porażonych ziarniaków zbóż i traw oraz na obumarłych chwastach jednoliściennych. Zakażenie, które następuje z powodu wysiania porażonego ziarna następuje już w czasie kiełkowania i może powodować zamieranie siewek. Wiosną zarodniki konidialne tworzące się w piknidiach zakażają pszenicę ozimą i jarą oraz pszenżyto. W czasie wegetacji dochodzi do wielokrotnych infekcji wtórnych. Grzyb poraża plewy, ale występuje również na liściach i siewkach, na których można obserwować pierwsze symptomy tj. zamieranie siewek. Patogen poraża wiosną dolne liście roślin, następnie przenosi się na górne liście, dokłosie i kłos. Wyraźniejsze objawy choroby obserwowane są na roślinach starszych. Plamy początkowo mają barwę żółtozieloną, a następnie brązowieją i przybierają kształt zbliżony do soczewkowatego. Młode plamy mają często chlorotyczną obwódkę. Starsze plamy są przeważnie jasnobrązowe, zlewają się i mogą obejmować także pochwy liściowe. Silne porażenie liści występuje dopiero w czerwcu i lipcu. Na powierzchni plam mogą pojawiać się słabo widoczne piknidia, z których w czasie wilgotnej pogody wydostaje się różowy śluz zawierający zarodniki grzyba. W okresie kwitnienia na brzegach plew pojawiają się fioletowe lub brązowe plamki, następnie brzegi i końce plew stopniowo zasychają. Przy silnym porażeniu brunatnieją niemal całe kłosy.