Zaraza ziemniaka

Najgroźniejsza, pospolita choroba ziemniaków, a także pomidorów i oberżyny uprawianych w polu i pod osłonami. Zimuje w formie grzybni pasożytującej w bulwach ziemniaka. Sprawca choroby może zimować w formie zarodników przetrwalnikowych oospor w porażonych pędach pomidorów w uprawach pod osłonami. Infekcji pierwotnej dokonują zarodniki konidialne roznoszone z wiatrem w czasie wilgotnej pogody. Infekcja roślin zachodzi w krótkim czasie i w szerokim zakresie temperatury, już od 3 st. C. W temperaturze 15-20 st. C zarodniki kiełkują w ciągu 2-3 godzin. Do epidemii dochodzi zwykle w okresach chłodów i długotrwałej deszczowej pogody. Na liściach, już od fazy rozsady powstają początkowo stalowoszare potem zielonobrunatne nekrotyczne plamy, szybko obejmujące swym zasięgiem całą powierzchnię. Nerwy liściowe czernieją. Przy wysokiej wilgotności powietrza dolna powierzchnia porażonej tkanki pokrywa się białym nalotem grzybni. W dalszej kolejności ogonki liściowe i łodygi brązowieją i ulegają nekrozie. Na owocach pomidora we wczesnej fazie wzrostu przeważnie w wierzchołkowej ich części, powstają szarozielone i szybko brązowiejące plamy o twardej lekko wzniosłej powierzchni. Zbrunatnienie sięga w głąb miąższu owoców. W uprawie tunelowej początek infekcji roślin rozpoczyna się od ich górnych partii i przebieg choroby jest bardzo gwałtowny, a porażone rośliny zasychają całkowicie w ciągu kilku dni.