Informacje
Kategoria
Data
Tagi
Zwalczanie stonki ziemniaczanej
Podstawowym terminem zwalczania stonki ziemniaczanej jest okres, w którym na plantacji większość larw znajduje się w stadiach L2-L3. Opryskiwanie roślin insektycydami można wykonać tylko po przekroczeniu progu ekonomicznej szkodliwości (przy braku efektu po wykorzystaniu możliwych metod niechemicznych), który wynosi 10 złóż jaj na 10 roślinach lub 15 larw na 1 roślinie.
Jaja stonki są intensywnie żółte, składane w złożach na spodniej stronie liści ziemniaka.
Larwy stonki ziemniaczanej są wyjątkowo żarłoczne i szybko zjadają liście roślin.
Od kilkunastu lat obserwuje się w różnych rejonach Polski populacje stonki ziemniaczanej odporne na wybrane substancje czynne insektycydów. Taka sytuacja wynika z wieloletniego stosowania do ochrony plantacji insektycydów z tej samej grupy chemicznej – szczególnie dotyczy to fosforoorganicznych i pyretroidów. Dlatego aby zapobiec wystąpieniu odporności stonki, a tym samym podnieść efektywność zwalczania, konieczne jest przemienne stosowanie insektycydów z różnych grup chemicznych, o odmiennych mechanizmach działania.
Spośród insektycydów stosowanych przeciwko stonce ziemniaczanej bardzo wysoką skutecznością wykazują się preparaty oparte na substancji aktywnej tiachlopryd np. Calypso 480 SC, a także Proteus 110 OD, który dodatkowo w swoim składzie zawiera związek z grupy pyretroidów – deltametrynę. Takie połączenie dwóch substancji aktywnych w formulacji OD to sprawdzone rozwiązanie w walce z tym groźnym szkodnikiem. Strategia zapobiegania odporności u stonki ziemniaczanej na stosowane insektycydy powinna uwzględniać szereg elementów, w tym:
- stosowanie insektycydów należących do odmiennie działających grup chemicznych i zawierających różne substancje czynne,
- nieprzekraczanie maksymalnej liczby zabiegów danym insektycydem podczas wegetacji roślin,
- poprawa skuteczności stosowanych insektycydów poprzez prawidłowy termin zabiegu, optymalną temperaturę na plantacji w trakcie zabiegu właściwą dla skutecznego działania danego insektycydu oraz prawidłową technikę ochrony roślin.
Do ochrony przed stonką ziemniaczaną można wykorzystać metodę biologiczną z wykorzystaniem biopreparatów, które zawierają bakterie Bacillus thuringiensis. Jest to jednak metoda dość kosztowna w porównaniu z konwencjonalną, ale może być ciekawym rozwiązaniem jako element programu ochrony w przeciwdziałaniu powstawania odporności.
Obniżka plonu spowodowana żerowaniem stonki ziemniaczanej w skrajnych przypadkach może przekroczyć 80 proc.
Presję ze strony stonki ziemniaczanej pomagają obniżyć działania niechemiczne, które są pierwszą metodą ograniczania szkodników w integrowanej ochronie roślin. Najważniejszą metodą ochrony jest prawidłowa i pełna agrotechnika. Właściwy płodozmian powinien uwzględniać uprawy różnych roślin, a przerwa w zakładaniu plantacji ziemniaków powinna wynosić minimum 4 lata. Bardzo ważna jest izolacja przestrzenna od miejsc zimowania stonki oraz od innych plantacji ziemniaków. Liczebność stonki ogranicza także optymalne i zrównoważone nawożenie (szczególnie azotem) z uwzględnieniem badań gleby na zawartość składników pokarmowych dla roślin. Istotne jest także ograniczenie chwastów psiankowatych oraz samosiewów ziemniaków.
