Wiosenna ochrona fungicydowa rzepaku i regulacja pokroju

Przystępując do wiosennych zabiegów w rzepaku, pierwszym krokiem powinna być ocena stanu i potencjału plantacji. Pod uwagę należy wziąć zachowaną obsadę czy kondycję roślin po zimie. Zwrócić należy także uwagę na cechy odmianowe nasion rzepaku, w tym wigor wiosenny, genetycznie zaprogramowaną wysokość roślin, odporność odmiany na wyleganie. Dane te pomocne będą przy planowaniu kolejnych zabiegów niezbędnych w tej uprawie. 

W intensywnych technologiach najlepiej prowadzi się rośliny, których obsada oscyluje w granicach 30-35 roślin na m2 i jest ona równomiernie zachowana na całym polu. Im gorsza kondycja roślin oraz słabsze stanowisko, tym powinna być ona wyższa.

Zapowiedź licznych rozgałęzień

Z wielu źródeł dochodzą sygnały, że rzepak w tym sezonie przezimował dobrze. Jeśli nie były popełnione na jesieni poważne błędy agrotechniczne, potencjał plonowania rzepaku można ocenić wysoko. Co szczególnie cieszy, rośliny już jesienią wytworzyły gruby, solidny korzeń z mięsistą szyjką korzeniową, często o dużej liczbie liści, nawet 12 i więcej. Warto wiedzieć, że taki pokrój rzepaku to zapowiedź między innymi dużej liczby rozgałęzień bocznych, na których ulokowana będzie znaczna liczba łuszczyn. Można przyjąć, że na każdy liść rozetowy przypada 0,7-0,9 rozgałęzienia. Stąd rozeta składająca się z 12 liści wytworzy 9-10 pędów bocznych itd.

Dobry jesienny rozwój rzepaku to zapowiedź między innymi dużej liczby rozgałęzień bocznych

Przyhamować pęd główny

Warto pamiętać, że na pędzie głównym ulokowane jest około 20 proc. plonu. Większość łuszczyn wiąże się na rozgałęzieniach bocznych rzepaku. Dlatego nie tylko jesienią, ale także i wiosną, należy popracować nad regulacją pokroju roślin, a dokładniej nad niwelacją dominacji pędu głównego i jednocześnie stymulacją rozwoju pędów I i II rzędu. Dzięki temu, rzepak zamiast pokroju „choinki” przyjmuje bardziej pożądany pokrój – „parasolki”. Zapewnia to harmonijne kwitnienie, doświetlanie łuszczyn i równomierne ich dojrzewanie. Skrócenie łodygi i usztywnienie jej zmniejsza z kolei zagrożenie wyleganiem. Regulowana plantacja wydaje możliwie najwyższy plon i jednocześnie jest ekonomiczniejsza w zbiorze, biorąc pod uwagę czas kombajnowania.

Ograniczyć rozwój chorób

Jednocześnie wczesną wiosną powinno się zadbać o wysoką zdrowotność roślin. Jak wspomniano wcześniej, w wielu przypadkach rzepak już jesienią był dobrze rozwinięty. Obfita biomasa nadziemna sprzyjała rozwojowi chorób i choć jesienią było raczej sucho, rośliny zostały porażone suchą zgnilizną kapustnych. Pojawiały się także pierwsze objawy takich chorób jak: czerń krzyżowa czy szara pleśń. Po zimie choroby te szybko zaczną rozprzestrzeniać się w łanie, dokonując dalszych infekcji. 

Odpowiedzią – Tilmor 240 EC

W celu skutecznej ochrony plantacji warto zastosować wczesną wiosną preparat Tilmor 240 EC. Jest to fungicyd pełniący także funkcję regulatora wzrostu. Rzepak po jego zastosowaniu będzie niższy i przyjmie pokrój bardziej zbliżony do „parasolki”. Ograniczone zostaną także najważniejsze choroby występujące we wczesnowiosennym rzepaku. Co więcej, dzięki zawartości priotiokonazolu preparat wesprze proces regeneracji roślin po zimie. 

Kiedy na wiosnę aplikować preparat Tilmor 240 EC?

Tilmor należy stosować wczesną wiosną po ruszeniu wegetacji, w fazie wzrostu pędu głównego. Optymalny termin aplikacji to początek wydłużania się pędu głównego (BBCH 31-35). Takie postępowanie daje większą redukcję wysokości roślin i bardziej ogranicza wyleganie niż aplikacja w późniejszym terminie. Zalecana dawka to 1,0 l/ha. Jeśli warunki pogodowe w tym okresie są niesprzyjające, etykieta preparatu zezwala na jego zastosowanie do fazy pąkowania rzepaku. Jednak przy takim postępowaniu należy wykonać oprysk drobnokroplisty. Dzięki temu preparat pokryje większą powierzchnię liści, co pozwoli na szybkie wnikanie środka i jego natychmiastowe działanie w całej roślinie. Środek przemieszcza się w sposób systemiczny i wykazuje długie oraz silne działanie lecznicze. Po wyschnięciu na powierzchni liści jest odporny na zmywanie przez deszcz już po 1 godzinie od aplikacji. 

Etykieta preparatu Tilmor zezwala na jego zastosowanie do fazy pąkowania rzepaku. Jednak przy takim postępowaniu należy wykonać oprysk drobnokroplisty

Zabiegi wspomagające

Należy także pamiętać o jeszcze kilku zabiegach, które powinno się wykonać do pąkowania rzepaku, a które mają także wyraźny wpływ na prawidłowy rozwój rośliny. Do tego momentu rzepak powinien być dobrze odżywiony wszystkimi składnikami, przede wszystkim azotem, siarką oraz borem. Najważniejszy wpływ na pokrój ma jednak nawożenie azotowe. Ostatnią dawkę należy zastosować najpóźniej na 4 tygodnie przed kwitnieniem. Spóźnione nawożenie azotem zwiększa podatność roślin na wyleganie, opóźnia i przedłuża kwitnienie, a także powoduje zbyt bujny rozwój wegetatywny, przez co niżej położone kwiaty, a później łuszczyny, są słabiej doświetlone. Uzyskamy wówczas efekt odwrotny do zamierzonego. W konsekwencji sytuacja taka może doprowadzić do spadku plonu i jego jakości, a także znacznie utrudniać zbiór.

Dzięki wiosennej regulacji pokroju rzepak równomiernie kwitnie, co w późniejszym okresie ma wpływ na wyrównane dojrzewanie i ograniczenie strat w plonie, które mogły być spowodowane osypywaniem się nasion najwcześniej dojrzewających